۱۶ شهریور ۱۳۸۸

و شعری از حکیم سخن فردوسی


و شعری از حکیم سخن فردوسی‌ شاعر گرانمایه ایران, ۱۰۰۰ سال پیش در یکی‌ از اشعارش میفرمایند:

به یزدان که گر ما خرد داشتیم... کجا این سر انجام بد داشتیم

آیا فکر نمیکنید که پس از هزار سال این شعر وصف حال ایران و بسیاری از کشورهای دیگر است؟
در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان
همه بنده ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک
پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد
بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود
کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر میهن فراموش ما
که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان
چه کردیم کین گونه گشتیم خوار؟
خرد را فکندیم این سان زکار
نبود این چنین کشور و دین ما
کجا رفت آیین دیرین ما؟
به یزدان که این کشور آباد بود
همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
گرامی بد آنکس که بودی دلیر
نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت
از آنروز دشمن بما چیره گشت
که ما را روان و خرد تیره گشت
از آنروز این خانه ویرانه شد
که نان آورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم
بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگی است
دو صد بار مردن به از زندگی است
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوريم

۵ نظر:

  1. in sher, sevaye az harfe bar haghesh, az Ferdowsie bozorg nist.

    پاسخحذف
  2. اين شعر با اين که حال و روز کنونی ايران را خوب توصيف کرده ولی سروده فرودسی بزرگ نيست. فردوسی در هيچ جای شاهنامه ايرانيان را به بيخردی متهم نکرده است. اينکه اين درست است يا نيست سخن ديگری است ولی بهر حال اين روش فکری او بوده است

    پاسخحذف
  3. گزيده اي از بيانيه شماره 12 رئيس جمهور ميرحسين موسوي در يک فايل با ارزش. لطفا اين فايل را براي دوستانتان ايميل کنيد. توي بالاترين و دنباله و انجمن هاي گفتگو و جاهاي ديگه هم اگر دستتون ميرسه پخش کنيد. به اميد آزادي
    http://i26.tinypic.com/73c583.jpg

    پاسخحذف
  4. این شعر از فردوسی نیست

    پاسخحذف
  5. این شعر متعلق به فرخی یزدی شاعر لب دوخته میباشد که بدلیل شباهت به برخی بیتهای شاهنامه با آن اشتباه گرفته میشود بیتهایی مثل کسی کو خرد را ندارد زپیش /دلش گردد از کرده خویش ریش / نخست آفرینش خرد را شناس / نگهبان جانست و آن را سه پاس / سه پاس تو چشم است و گوش و زبان / کز این سه رسد نیک و بد بی گمان /.................. ولی هرچی که هست و متعلق به هر انسان باشرفی که هست
    به یزدان که گر ما خرد داشتیم / کجا این سرانجام بد داشتیم..........................................................................................

    پاسخحذف